Inmiddels is het volgende manuscript al bekeken door meelezers. Intensief zijn ze er mee omgegaan en hebben het boek nagenoeg in een stuk uitgelezen. Het is heel spannend om je nieuwe manuscript uit handen te geven ter beoordeling aan degene die een eerlijke visie laten horen. Te meer als je zoiets naar een meelezer opstuurt en het gehele manuscript raakt bij post.nl kwijt. Oh ja, natuurlijk een track & trace code en daarvoor moest meer betaald worden, maar weg is weg en post.nl zong: "mijn naam is haas, ik weet van niks..."
Schrijven vanuit intuïtie en gevoel betekent dat zorgvuldigheid pas later aan de orde is. Een eerste versie vertoont daarom meestal zoveel stijlfouten, dat soms de moed in de schoenen zinkt. Dan is het de discipline om regel voor regel en punt voor punt de tekst te herwaarderen. Juist de meelezers zijn dan waardevolle schakels in de gehele keten aangezien zij de toekomstige lezer vertegenwoordigen. Loopt een tekst lekker, past het ritme in het verhaal en is de tone-of-voice verstaanbaar. Zoals een cabaretier een try-out doet, zo dragen meelezers bij aan het toekomstig succes van het boek.
En dan komt het manuscript weer 'thuis', vol van rood gekleurde onderstrepingen en vragen waar er iets aan schort. Een verduidelijking of te lange zin. Ook wordt er gelukkig wel een klop op de schouder gegeven. Dat motiveert om de boel nog eens kritisch te bekijken en eventueel om te gooien. Een enkele bravo heb ik ook al mogen incasseren.
Als laatste controle kan ik daarna de hoofdstukkenstructuur nog even doornemen. Dan krijgt nu de redactrice het in handen en volgt er nog een lange weg van bijschaven. Kortom, voordat het nieuwe filosofisch getinte boek, een met licht psychiatrische ondertoon, in juni gepresenteerd wordt zal het nog door vele handen gaan.
Reactie plaatsen
Reacties