Gekortwiekt

In deze hectische tijd van wel of geen mondkapje, wel of geen nieuwe Covid-mutatie, de klimaatcrisis, de CO2 crisis, en vooral ook een Oost-Europese oorlog die zich ontvouwt… wordt het bloggen over boeken en de toedracht daartoe bijna schaamteloos. In de fase van schrijven waarin ik mij momenteel bevind, doet de context er juist toe. Het is een fase van onderzoek. Betreffende het onderwerp wil ik de feiten van alle kanten onderzoeken, belichten, verdiepen en de helderheid ontdekken.

De nuance daarbij is leidend, hoewel storende factoren zoals over elkaar buitelende meningen van deskundigen op televisie, van welke signatuur ook, per definitie ambetant zijn. Het haalt mij van mijn koers af terwijl toch ook het nu - waarin we allemaal zitten met de al of niet voortgaande voorspelbaarheid - uiterst belangrijk is. ‘Hoe doe ik dat, hoe hou ik mezelf bij de les?’. Een simpel antwoord is het meest klare: de uitknop van de media is de magische oplossing. En lezen, veel lezen wat ‘helden’ vóór mij geschreven hebben en dan op pad gaan, op zoek gaan naar plekken die mij inspiratie bieden. De winterperiode biedt de mogelijkheid tot de eerste variant. Het hoofd heeft dan veel te verwerken en het moet de eerdere ‘stemmen uit het verleden’ uitkristalliseren en een plek geven. De lente, met z’n ontluikende natuur, biedt riante mogelijkheden om op pad te gaan en de inspiratie van buiten naar binnen te laten komen.

Ik kijk dus uit naar de maand maart met zijn negen ‘s zomerse dagen, zoals men op het platteland beweert. Die lage zon door de frisse groene sluier van ontluikend gebladerte geeft de zuurstof waarop mijn schrijvende motor draait. Ik kan niet wachten op de warmte die alle kou en kilte van escalatie en onbegrip verdrijft. Juist de actuele gebeurtenissen geven sommige auteurs vleugels. Ik word gekortwiekt en moet laag bij de grond blijven. Het is een tijd van eb of is er geen tijd, met Vasalis in gedachten…