Rood is niet alleen de kleur van de roos. De kleur die opwindt en energie geeft, overkwam mij ook in dit gebouw in Dornach. Een aanrader om de zon te ervaren door deze immense glazen ruit. Toch is 'het gras is groener' als een ander jou erover vertelt. Het heeft dan meer impact dan wanneer je zelf gaat zoeken. De beslissing voor een interessante reis of iets kostbaars is meestal geen impuls aankoop. Het wordt je vaak aangeraden door derden, familie, kennissen of media.
Hun enthousiasme of de reviews zorgen ervoor dat je de gedetailleerde en soms gekleurde informatie laat doorslaan in je keuze. Ik vind het daarom noodzaak dat een reële achtergrond van zoiets waardevols als een boek waarin ook reiservaringen worden vermeld, door de auteur te raadplegen moet zijn. Verteld zonder commerciële franje van omgeving of een column in de media. Dat een blog geen column is lijkt mij duidelijk… of toch niet?
De functie van een columnist is door een eigen mening direct te reageren op de actualiteit aandacht te vestigen op iets interessants. Bloggers mogen er ‘iets’ langer over doen. Bij mij is dat net zo. Een tekst, die bij mij boven komt, moet meestal rijpen. Ik moet er een nachtje overslapen, nog eens uitgebreid onderzoek plegen en de tekst bijschaven. Direct reageren is een vak en heeft hoofdzakelijk met een mening te maken. Je kunt daardoor ook missers meemaken, feiten over het hoofd zien en vooral dat ligt een perfectionist niet. Nou wil ik niet zeggen dat ik taalpurist ben, maar ik streef zoveel mogelijk zekerheid, onderzoek en helderheid. Het schaven aan teksten houdt eigenlijk nooit op. Soms moet ik de spreekwoordelijke punt achter een zin zetten om verder te kunnen.
Haiku’s, homonieme verzen, metaforische proza en cryptische krabbels zijn mijn vingeroefeningen. Het zijn stukjes tekst die vlot en veilig uit mijn digitale pen vloeien en waar overdenken nauwelijks nodig is. Door waarneming worden deze invallen meestal gestuurd. Er wordt wel gezegd dat dit soort automatisch schrijven een input is vanuit een andere dimensie waar men geen invloed op hebt. Als je de filosofische weg hierbij in ogenschouw zou nemen, kan daarover een interessante dialoog ontstaan. Zelf zie ik op zo’n moment de input vanuit het alledaagse zich vormen en vertalen in aaneenrijgen van woorden waardoor taal en tekst zich ontvouwt. Het alledaagse zit in het kleine verhaal met een dubbele bodem waarbij de beschouwer de moeite neemt om grond te vinden in de tekst.
Bij het schrijven van mijn romans kies ik meestal voor het kleine verhaal in de context van het thema. In ‘Spinrag’ wordt de alledaagse werkelijkheid, volgens sommige lezers: "opgetild tot een mondiaal probleem. Het is net zo spannend en informerend als de fictie van een dikke pageturner." Dat is een compliment. De spanning laat zich zien als tussen feit en fictie een schurende relatie ontstaat, die de beeldende fantasie van de lezer prikkelt. Dat in de onderhavige roman vooral de locaties autobiografisch zijn, zorgt voor werkelijkheidszin. Stuk voor stuk zijn die locaties zowel in het Japanse Nara, het Egyptische Philae, het Russische Zagorsk als het Zwitserse Dornach het bezoeken waard. Met name de laatste locatie, het Goetheanum, is een absolute aanbeveling. Je kunt het onder andere lezen in 'Spinrag', de filosofisch getinte pageturner.
Reactie plaatsen
Reacties